My Story...
Op mijn 17e had ik al alle jaren van de muziekschool doorlopen. Doorheen dit parcours werd ik 10 jaar lang deskundig (op)geleid door H. van den Broecke. Ik volgde zijn raad blindelings, behalve zijn allerlaatste dan: ik trok niet naar het conservatorium, al had hij dat zo graag gewild.
Mijn studentenjaren in Gent deden me afstand nemen van de piano maar we verloren elkaar nooit uit het oog. Het vuur was wat gedoofd. Ik had opnieuw muzikale vrijheid nodig, een nieuwe wind. Rond mijn 20e sloeg de vonk opnieuw over. De herwonnen vrijheid waaide me gelukkig opnieuw naar de piano toe.
De partituur die ik in juni 2002 had aangeraakt, bleek de laatste te zijn geweest. Pianospelen werd na mijn studies een ontdekkingstocht naar eigen nummers.
Een nieuwe wereld ging zo open en leidde me via onbeschreven wegen naar droombestemmingen. Na jarenlang reizen, heb ik beslist mijn dagboek te delen en mijn muziek op de wereld los te laten.
Ik ben dan ook ontzettend blij mijn eerste album te kunnen voorstellen.
“LOOK BEHIND, the 9 faces” is een waaier van 9 muzikale bestemmingen die ik selecteerde uit de vele nummers die ik de voorbije jaren heb gecomponeerd. Hoe die bestemmingen er uitzien, mag je zelf bepalen en ontdekken. Ik hoop enkel dat ze even doen stilstaan. Stilstaan om achterom te kijken, om na te denken, om vooruit te blikken, om meer te zien, zoals hieronder. Maar doen ze je nog sneller lopen, dan wijst dit zeker ook op een mooie (be)stemming…
MDJ – Matthias De Jaeger 4/4/2019
Same short story...
Piano…
Mijn oom en tante kwamen elkaar toevallig tegen.
Het beviel hen wel. Ze vielen voor elkaar want er zat muziek in.
Ze wilden dit blijvend koesteren en zochten daarom een huiselijk nest.
Een eeuwige concertplek voor hun intieme muziek.
Het was in dat huis dat ik ze toevallig tegenkwam.
Ze beviel me wel. Ik viel voor haar want er zat muziek in.
Het leeftijdsverschil was immens: zij was meer dan 100, ik amper 3.
Na wat voorzichtig aftoetsen waren we verkocht: ik en de piano.
Ze kwam snel bij me intrekken.
Ons huiselijk nest kleurde zo een stuk rijker.
Een eerste concertplek voor mijn (toen nog niet zo) intieme muziek.
De crescendo…
De eerste jaren waren magisch.
Ze daagde me uit, ik bespeelde haar.
Het leek een grenzeloos liefdeslied,
zeemzoeterig onder de volle maan.
Nadien botsten we op grenzen.
Ze was uitgedaagd, ik speelde maar wat.
het leek mee(r)slepende muziek,
bij een ondergaande honeymoon.
Plots klonk een grenzeloze stilte.
Ze daagde niet meer op, ik was uitgespeeld.
De vinger op de wonde
Forte…
Ik ging dan maar mijn eigen weg, de vrijheid tegemoet.
Bachanalen met Wolfgang en Ludwig, volledig bedwelmd en verwaaid.
Het gemis kwam aanwaaien toen ik erdoor werd omvergeblazen.
Ik dwarrelde gelukkig richting mijn eerste liefde.
De piano werd opnieuw mijn trouwe klankbord.
Zonder remmingen trokken we de grenzeloze wereld in.
We ontdekten muzikale landschappen waar we nooit over hadden durven dromen.
We keken achterom, dachten na, blikten vooruit en zagen nog veel meer.
We beschrijven nu samen onze verhalen.
Poëzie laten klinken in de lucht.
Mijn vingers zijn de pen, de piano mijn papier.
MDJ – Matthias De Jaeger 4/4/2019